همیشه لحظه‌ی خداحافظی٬
صاحب خانه کنار ِ در می‌ایستد و به مهمانش لبخند می‌زند.
حتا اگر مهمانش با دست ِ خالی به دیدارش آمده باشد.
ما یک ماه مهمان ِ سفره‌ی تو بودیم.
هرچند غافل. هرچند کاهل.
اما ته دلمان می‌گوید:
از کرم تو به دور است ما را دست ِ خالی راهی کنی!
لبخندت را هیچ‌وقت از ما دریغ نکن...
آخدا.
مهربانوی پاییزی