پس چیزی که نصیب شما گردیده متاع ِ فانی ِ زندگی دنیاست.
و آنچه نزد خداست بسیار بهتر و باقی‌تر است!
اما مخصوص آن‌هایی‌ست
که به خدا ایمان آورده‌اند و بر پروردگار خود توکل می‌کنند.
افسوس که عمری پی اغیار دویدیم
از یار بماندیم و به مقصد نرسیدیم
سرمایه ز کف رفت و تجارت ننمودیم
جز حسرت و اندوه متاعی نخریدیم...
می‌گویی آنچه نزد خودت است٬ بسیار بهتر و باقی‌تر است! راست هم می‌گویی. هروقت در مسیر تو و دوستان تو قدم برداشته‌ایم٬ شیرینی ِ خَیرٌ و أَبقَىٰ را خیلی زود بهمان چشانده‌ای. هروقت از در ِ خانه‌ی تو چیزی خواسته‌ایم٬ بی‌منت و تمام و کمال جلویمان گذاشته‌ای. اگر هم نگذاشته‌ای٬ حکمتش را بعدا بهمان نشان داده‌ای! آن‌طرفش را البته زیاد تجربه کرده‌ایم. آن‌وقت‌هایی که از همین متاع‌های دنیایت خواسته‌ایم و شاید خیلی وقت‌ها همان‌ها را هم بهمان مرحمت کرده‌ای اما بعدش دیده‌ایم چقدر فانی و بی‌ارزش بوده‌اند. آن چیزهایی که البته بعضی‌هاشان ملزومات زیستن ِ این دنیا اند اما می‌شوند ابزاری برای امتحان شدن ما!
خواستم بگویم من دلم همان‌هایی را می‌خواهد که پیش ِ تو اند! همان‌هایی که بهتر و پایدارترند! همان‌هایی که اگر مومن باشم و متوکل٬ مخصوص من می‌شوند. پیش خودت نگهشان دار. من بالاخره یک روزی بهشان می‌رسم...
فَمَا أُوتِیتُم مِن شَیءٍ فَمَتَاعُ الحَیَاةِ الدّنیَا وَمَا عِندَ اللَّهِ خَیرٌ وَأَبقَىٰ لِلّذینَ آمَنُوا وَعَلى رَبّهم یَتوَکّلُون
سوره مبارکه شوری آیه ۳۶
مهربانوی پاییزی