برخی از مردم٬ غیر خدا را همانند خدا گیرند.
و چنانکه خدا را باید دوست داشت٬ با آنها دوستی می‌ورزند.
لیکن آنها که اهل ایمانند٬
کمال محبّت و دوستی را فقط مخصوص به خدا دارند...
چه روز‌ها و چه شب‌ها که غیر از تو را به محبت خریده‌ام! چه لحظه‌ها و چه ساعت‌ها که به غیر ِ تو اندیشیده‌ام! حسابش از دستم رفته‌است که چند بار به سوی سراب‌های خالی از تو دویده‌ام و بعد از رسیدن به آن٬ آشفته گشته و عزم ِ سراب ِ دیگری کرده‌ام! من با ادعای معرفت٬ با ادعای دوستی با تو٬ در بیابان ِ غفلت٬ دم به دم پی سراب‌هایی می‌دوم که تو بارها به گوشم خوانده‌ای:
کاروان رفت و تو در خواب و بیابان در پیش
کی روی؟ ره ز که پرسی؟ چه کنی؟ چون باشی؟!
شیرینی ِ محبت هرکه را که چشیده‌ام٬ گذرا بوده‌است و به خاطره‌ای دور تبدیل گشته. جز محبت آنکه برای رسیدن به تو محبوبم گشته‌است. هرکه را به ظاهرش خواسته‌ام٬ ظاهرش شکسته‌ای و هرکه را به باطنش خواسته‌ام٬ ظاهرش زیبا نموده‌ای. من در این دریای محبت٬ جز حسین(ع) و یارانش کشتی ِ دیگری نمی‌یابم. دست من گیر...
وَمِنَ النَّاس مَن یَتَّخِذُ مِن دُونِ اللَّـهِ أَندَادا یُحِبُّونَهُم کَحُبِّ اللَّـهِ وَالَّذِینَ آمَنُوا أَشَدُّ حُبّا لِّلَّـهِ...
سوره مبارکه بقره آیه ۱۶۵
ماهی!