صدای آمدنت٬ همه جای شهر پیچیده...
نوای "یا من ارجوه لکل خیر" بار دیگر طنین انداز شده...
گوشی‌ها هم به صدا درآمده‌اند و آمدنِ تو را نوید می‌دهند!
استاد می‌گفت این ماه -در عین بزرگی- مقدمه‌ایست برای شعبان و رمضان.
دلمان شور می‌زند. همه‌ی مفاتیح را بالا و پایین می‌کنیم که یادمان بیاید بعد از نماز‌هایمان چه بگوییم... در طول ماه چه بکنیم... باز یادمان بیاید خدا در توصیف این ماه عزیز چه فرموده و چطور بر بندگانش در رحمت را گشوده! یادمان بیاید که از شب تا سحر به بندگانش می‌گوید: "من هم‌نشین آنم که هم‌نشینم باشد... من مطیع آنم که اطاعتم کند... غفورم برای آنکه استغار کند... ماه٬ ماه ِ‌من است..."
..........................................
و مگر نه آنکه همه‌چیز -حتی ماه‌ها- برای خود اوست؟!
واضح‌تر از این می‌شود گفت؟!
نمی‌شنوید که می‌گوید "بیایید! منتظرتانم..." ؟!!