و این حکایتی تکراریست...

 

 

ضریح تو٬

دست‌های مرا خوش‌بو می‌کند...

دست‌های من٬

ضریح تو را سیاه...

 

 

....................................

_{انگار خواب بود.}

_{درست یادم نیست کجا بودم.}

_{فقط گاهی حس می‌کنم}

_{جوراب‌هایم بوی بال فرشته می دهد...}