این روز، اگر بهانه نیست، پس چیست؟!
بوی چند کاغذ ِ کادو و فرضا یک هدیه ی ارزنده؟
یا چند تبریک ِ حتا صمیمی، تداعی گر چیست؟
بازگشت به نفس و پی بردن به توهم ِ اینکه " لابد خیلی مهم ام! " ؟!
اگر بهانه ای برای ابراز محبت نیست، پس چیست؟!
امروز، ٢١ سال شد این قافله ی عمر.
..............................................................
خواستم این پست، بهانه ای باشد، برای تشکر از با معرفتهایی که هر سال شرمنده ام میکنند.
و هر سال که این تبریک ها را میشنوم، بس خجل میشوم!
چراکه یک سال گذشته است و بنده روز تولدشان را نمیدانسته ام! و طبعا تبریکی هم نگفته ام!
اگر هم قصد ِ مرحمت ِ هدیه ای دارید،
پیامبر(ص) فرمود: بهترین هدیه اى که انسان مسلمان به برادر خود مى دهد،
سخن حکیمانه اى است که خداوند به سبب آن بر هدایت او بیفزاید و از هلاکت بازش دارد...
دعایم کنید. یا علی.
نفیس